Dyskusja:Makiawelizm (polityka)
Literatura uzupełniająca
- Alois Riklin: Niccolò Machiavellego nauka o rządzeniu. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2000. ISBN 83-7177-170-3.
Fryderyk II Wielki
[edytuj kod]Jakim cudem, na miły Bóg, Fryderyk II Wielki mógł być jednocześnie machiavelistą i antymachiavelistą? To już nie wiedza czy brak wiedzy, ale skrajny idiotyzm.
Uznanie Fryderyka zarówno za makiawelistę, jak i antymakiawelistę jest jak najbardziej słuszne. Ważny jest w tym przypadku okres w życiu tego króla. Przed objęciem władzy w Prusach był zdecydowanym antymakiawelistą, napisał nawet z pomocą Woltera krytykę Ksiącia - Anty-Machiavelli. Natomiast w czasie swoich rządów umiejętnie kierował się radami zawartymi w Księciu.
Czy to nie błąd: "Pożądane jest, by poddani szanowali i kochali swojego władcę[...]? Wg makiawelizmu to że władca budzi miłość jest nie pożadane.
Raczej nie jest to błędem. Machiavelli pisał, że idealnym stanem jest gdy lud, tak kocha swego władcę, że pójdzie za nim w najgorszej sytuacji. Wykorzystanie strachu jako narzędzia utrzymującego lud w posłuszeństwie ma wg niego tę wadę, że gdy pojawi się inny silny przywódca, to ludowi łatwiej będzie zdecydować się na kolaborację.
Lista bez źródeł
[edytuj kod]Przenoszę tu z hasła nieuźródłowioną listę. Może ktoś chociaż część nazwisk jakoś rozwinie w oparciu o jakieś publikacje.
twórcy doktryn pokrewnych makiawelizmowi
[edytuj kod]- Ibn Chaldun (1332-1406)
- Gian Francesco Poggio Bracciolini (1380-1459)
- Philippe de Commines (1447-1511) (Machiavelli mógł znać jego pisma)
makiaweliści
[edytuj kod]- Francesco Vettoria (1474-1539)
- Francesco Giucciardini (1483-1540)
- Scipione di Castro (1521-1583)
- kardynał Richelieu
- Fryderyk Wielki
- Talleyrand
- Napoleon Bonaparte
- James Burnham
- Georges Sorel
- Gaetano Mosca
- Vilfredo Federico Damaso
- Karol Marks
- Roberto Michels
- Benito Mussolini
- Julien Freund
- Tupac Shakur
antymakiaweliści
[edytuj kod]- Paweł IV
- Sir Reginald Pole (1500-1558)
- Thomas Bozius Cor (1548-1610)
- Antonio Possevino (1534-1611)
- francuscy monarchomachowie
- Szekspir
- Pedro de Ribadeneyra
- Baltasar Gracián
- Juan Marquez
- Francisco de Quevedo,
- Juan Eusebio Nieremburg
- Juan Antonio de Vera y Zuñiga
- Christobal Benavente y Benavides
- Diego de Saavedra Fajardo,
- Claudio Clemente
- Traiano Boccalini (1556-1613) zapoczątkował metodę odczytywania Makiawellego jako satyrę przeciw nieetycznemu postępowaniu władców, co potem kontynuowali Spinoza i Rousseau.
- Benito Jerónimo Feijóo e Montenegro
- Maria Teresa Habsburg
- Fryderyk Wielki
.........nie wchodź.
[edytuj kod]Mówiłem. 109.241.221.139 (dyskusja) 19:02, 23 sie 2022 (CEST)